தூக்கம் தொலைத்த என் துக்கம்

என் தாயின் மடி இல்லாமல்

ஏதோ நாட்டின் பிடியில்  இருக்கும் வரை

எப்பொதும் ஏழைதான் 

எவ்வளவு பணம் இருந்தாலும்

தாயின் மடியை தலையணை ஆக்கிய நாட்கள்

பட்டாம்பூச்சி பிடித்துதிரிந்த நாட்கள்

அன்பான உரவுகள் அனைத்திர்க்கும்

விடை கொடுத்து விட்டுவிதியை நினைத்து

விமானம் ஏருகிரேன் என்றாவது

ஒருநாள் விடியும் என்ற நம்பிக்கையுடன்

ஒவ்வொரு முரையும் பொருளாதார​ சீர்திருத்தத்திர்காக

அண்ணனின் கை பிடித்துதிரிந்த  நாட்க்கள்

அக்காவிடம்  செல்ல சண்டை நாட்க்கள்

ஆழமர விழுதுகளை ஊஞ்சல் ஆக்கிய ஞயிரு விடுமுரை

(அ) சொல்லித்தந்த பள்ளி ஆசிரியை

ஆருதலுக்காக அசை போடுகிரேன்

அம்மா அப்பா இருந்தும் அநாதை தான் நான்

எனது நாட்கள் என்று எதுவும் இல்லை இங்கு   

அனைத்து  சொந்தங்களையும் அ(னை)த்துக்கொள்கிரேன்

ஒரு தொலைபேசி துண்டிப்பில்

 வத்தக்குழம்பு வாசம்

புலிக் கண்மாயிலே
புளியமரத்தின் ஓரத்திலே
ஓலைக் குடிசையிலே
வற்றக்குழம்பு  வாசம் வீசயிலே
சானம் இட்ட தரையினிலே
தாயின் மடியினிலே
தலைசாய்ந்து படுக்கையிலே
உறங்கிய நேரமும் தெரியவில்லை
சுகமாக எழுந்தேன் காலையிலே
சிங்கை சென்றேன்  அன்று மாலையிலே
பஞ்சு மெத்தையிலே
படுத்து புரல்கையிலே
தூக்கம் வரவேயில்லை
நாகரீக உணவினிலே
நாக்கு செத்துப் போனதடி தாயே!
அன்று
நீ அன்பாய் பரிமாறிய வற்றக்குழம்பு

வாசம் இன்னும் வீசுதடி!

 எனது தேவையற்ற அடயாலங்கலை தொலைக்க முயர்ச்சிக்கிரேன் சிலவை மறைகின்றன் சிலவை மரைக்கின்றன என் நிஜதையும் சேர்த்து

நான் நானாக இருந்து விட்டால் நல்லது 

முயர்ச்சிக்கிரேன் சில முறை முட்டாலாக

           

உண் புருவச்சுருக்கமும்
புற்று நோய்யும் ஒன்று தான்
இரண்டுமே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
எண்ணை கொன்று விடும் என்பதனால்
நன்றாய் தெரியும் எனக்கு உணை
மரக்க நிணைக்கும் போது நான்
இறக்க முயர்ச்சிக்கிரேன் என்பது
என்ன செய்வது உண்
நிணைவுகளை  சும்க்கும் போது
என் சுவாசம் கூட கணக்கிரது

உன் பாதா  வென்மைய்யில் பாலாய்  போனது மனசு                                                           பார்க்க பார்க்க இவள்  அழகு என்றும்  புதுசு                                                             மழலை இல்லை அதையும் மிஞ்சும் இவள் பேச்சு ஒரு தினுசு                                                  அழகின் ஆரம்பம் இல்லை இல்லை அகராதி என்பதெல்லாம் பலசு                                              தினம் தினம் இவள் வெக்கம் புதுசு         
                                                                                பாரத்  

கவிதை

வாகன நெரிசல்

நிறைந்த சாலையை

சாமர்த்தியமாய்

கடந்து விடுகிறது பூனை

அதற்கு ஒன்றுமாகி விடக்கூடாது

என்று தொடங்கிய படபடப்பு

அதற்கு ஒன்றுமாகவில்லை

என்ற நிம்மதியில் முடிந்தது

இனி கடந்து போவேன்

படபடப்பின்றி

நிம்மதியுடன்

2-

கை வருடும்போது

ஒரு குழந்தையைப் போல

அமைதியாக இருக்கும்

இந்த கூழாங்கல்

எறியும் போது

ஒரு பறவையைப் போல

பறந்து போய் விடுகிறது

3-

புல்லின் வார்த்தைகள்

பனித்துளிக்குத் தெரியும்

அதை சொல்லத் தொடங்கும் போதெல்லாம்

உலர்ந்து போய்விடுகிறது

4-

எழுதும் இந்த வரியும்

எழுதப் போகும்

அடுத்த வரியும்

எப்படி உருவாகிறது என்று

எனக்குத் தெரியாது

ஒரு வேளை

அந்த வரிகளுக்குத் தெரியுமா

எனக்குத் தெரியவில்லை என்று 

5-

ரயில் தண்டவாளத்தில்

தலை வைத்து

தற்கொலை செய்து கொள்ளும்

கனவை

திரும்ப திரும்ப

ஒத்திகை செய்கிறேன்

ரயிலுக்குள்ளும்

நானே இருந்து

சங்கிலியை இழுத்து விடுவதால்

கூடி வராமல் போகிறது

6-

நதி உறைந்த போது

மீன் சிலையானது

நீர் தளர்ந்து

நதியாகிய போது

நீந்த தெரியாத சிலை

மூழ்கிப் போனது

புதுப்புது மீன்கள்

கடந்து போக

----நன்றி 

தடாகம் இணையம் .